З такім мала людзей можна было б падумаць, што Арктыка стане без пластыкавай зоны, але новае даследаванне паказвае, што не занадта далёка ад праўды. Даследчыкі, якія вывучаюць Арктычны акіян, знаходзяць паўсюдна пластыкавы смецце. Па словах Таццяны Шлосберг з The New York Times, арктычныя воды здаюцца як дэмпінгавая зямля для пластыка, які плавае з акіянічнымі плынямі.
Пластык быў выяўлены ў 2013 годзе міжнароднай камандай даследчыкаў падчас пяцімесячнай паездкі па ўсім свеце на борце даследчага судна Тара. Па шляху яны ўзялі ўзоры марской вады для кантролю за забруджваннем пластыка. Хоць канцэнтрацыі пластмасы, як правіла, былі нізкімі, яны размяшчаліся ў адной канкрэтнай вобласці ў Грэнландыі і на поўначы Баранцавага мора, дзе канцэнтрацыі былі незвычайна высокімі. Яны апублікавалі свае высновы ў часопісе Science Advances.
Здаецца, пластык рухаецца па паляванні ўздоўж тэрмахаліну, акіянічнага "канвеернага пояса", які нясе ваду з ніжняга Атлантычнага акіяна да слупоў. "Грэнландыі і Баранс -мора - тупікі ў гэтым палярным трубаправодзе", - заявіў у прэс -рэлізе аўтар вядучага даследавання Андрэса Козара Кабаньяса, даследчыка Універсітэта Кадыза ў Іспаніі.
Даследчыкі падлічылі, што агульная колькасць пластыка ў рэгіёне складае сотні тон, якія складаюцца з сотняў тысяч невялікіх фрагментаў на квадратны кіламетр. Па словах даследчыкаў, маштаб можа быць яшчэ большай, бо пластык, магчыма, назапасіўся на марскім дне ў гэтым раёне.
Эрык Ван Себіль, суаўтар даследавання, сказаў Рэйчел Ван Себіль у мяжы: "Хоць большасць Арктыкі ў парадку, ёсць Bullseye, ёсць такая кропка з вельмі і вельмі моцна забруджанай водамі".
Хоць малаверагодна, што пластык будзе скінуты непасрэдна ў мора Баранца (ледзяны корпус вады паміж Скандынавіяй і Расіяй), знойдзены стан пластыка дазваляе выказаць здагадку, што ён быў у акіяне.
"Фрагменты пластыка, якія могуць быць першапачаткова сантыметрамі або футамі, становяцца далікатнымі пры ўздзеянні сонечнага святла, а потым разбураюцца на меншыя і меншыя часціцы, у канчатковым выніку ўтвараючы гэты мілімеметр, які мы называем мікрапластычным". -Карлас Дуартэ, сказаў суаўтар даследавання Крыс Муні з Washington Post. "Гэты працэс займае ад некалькіх гадоў да дзесяцігоддзяў. Такім чынам, тып матэрыялу, які мы бачым, мяркуе, што ён увайшоў у акіян некалькі дзесяцігоддзяў таму ".
Па словах Шлосберга, 8 мільёнаў тон пластыка выходзіць на акіяны кожны год, і сёння ў сусветных водах назапашваецца каля 110 мільёнаў тон пластыка. У той час як пластыкавыя адходы ў арктычных водах менш за адзін працэнт ад агульнай колькасці, Дуартэ сказаў Муні, што назапашванне пластыкавых адходаў у Арктыцы толькі пачалася. Дзесяцігоддзі пластыка з Усходняй ЗША і Еўропы ўсё яшчэ ў дарозе і ў канчатковым выніку апынуцца ў Арктыцы.
Даследчыкі вызначылі некалькі субтрапічных гірэраў у сусветным акіяне, дзе мікрапластыкі, як правіла, назапашваюцца. Цяпер хвалююся, што Арктыка далучыцца да гэтага спісу. "Гэтая вобласць-тупік, акіянічныя плыні пакідаюць смецце на паверхні",-сказала ў прэс-рэлізе суаўтар даследавання Марыі-Люіз Педраці. "Мы можам стаць сведкамі фарміравання яшчэ аднаго палігона на Зямлі, не разумеючы рызык мясцовай флоры і фауны".
Хоць некаторыя ідэі пірага ў небе для ачысткі акіянічнага смецця з пластыка ў цяперашні час вывучаюцца, у першую чаргу праект ачысткі акіяна, даследчыкі завяршылі ў прэс-рэлізе, што найлепшае рашэнне складаецца ў тым, каб больш працаваць, каб прадухіліць з'яўленне пластыка. У акіяне.
Джэйсан Дэйлі-Мэдысан, пісьменнік, які базуецца ў Вісконсіне, які спецыялізуецца на прыродазнаўстве, навуцы, падарожжах і навакольным асяроддзі. Яго праца была апублікаваная ў Discover, Popular Science, Outs, Men's Journal і іншых часопісах.
© 2023 Smithsonian Magazinдзе